KUŞUN ZAMANI MAVİDİR
I.
ak kâğıtlara, saz benizli
kumlara değil
beni bir semenderin
gövdesine yazın
çiçek açmış bir dalın
baharından kırıldığı
yerdeyim
acı alesta bekler… düşeyim
ensemin çatında harlı nefesi
atın hadi, son taşı da atın!
II.
ahh!
vaktim olsa da sussam uzun
uzun
olmasa ahdım!
şiir! dedim, şiire dedim, o
göğe eren göndere
ben tenhâydım, -evvel emir-
dünya hınca hınç… kalabalık!
öyle kalabalıktı ki Angela
yoktu, hiç kimse
III.
kuşun zamanı mavidir, kör
alavuş ne bilir
kanın suçu yok, rüyâyı bozan
riyâ
verdim yelelerimi rüzgâra
bir elimde cıda, bir elim
gülhatmi
açtım kanatlarımdaki kat
izlerini, tek tek
saldım atlarımı
o’na dedim, o! dedim, o
ağulu mercana
şu aysar geceyi geçince, şu
karangu köşeyi
göçünce son kuşlarını
kuşmarın
asıl yurduma varacağım,
yurtsuzluğuma
ağzımda gül kılçıkları,
ebedî
beni huma kuşunun gölgesine
yazın
Perihan BAYKAL
Akatalpa, Aralık 2013